بررسی سرمایه اجتماعی سازمانی در سازمانهای خدماتی استان اصفهان (با رویکرد آموزه‌های مدیریت در آثار سعدی)

مفهوم سرمایة اجتماعی به عنوان ابزاری برای درک روابط اجتماعی که زیربنای سیستمهای اجتماعی اثربخش است، به کار می‌رود و مبنای مزیت سازمانی شناخته شده است. سؤال اصلی برای مطالعات سازمانی آن است که چگونه سرمایة اجتماعی در محیط کار فرسایش می‌یابد؟و چگونه می‌توان آن را افزایش داد؟ مطالعات سرمایة اجتماعی سازمانی بر رفتارهای کاری که به سرمایه اجتماعی کمک‌کننده هستند، تمرکز یافته است. هدف پژوهش حاضر، تعیین عوامل سرمایة اجتماعی سازمانی در سازمانهای خدماتی دولتی استان اصفهان (با رویکرد آموزه‌های مدیریت در آثار سعدی) است. مرحلة اول این مطالعه روش کتابخانه‌ای و مرحله بعد توصیفی- پیمایشی است و جامعة آماری در مرحلة دوم شامل 129595 نفر مدیران و کارشناسان سازمانهای خدماتی استان اصفهان است. حجم نمونه پژوهش 1905 نفر محاسبه شد که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با جامعة آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامة 36 سؤالی حاصل از مرحلة اول پژوهش  بود که پایایی آن 90/0 به‌دست آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک‌متغیره و مانوا استفاده شد. نتایج نشان داد. میانگین‌های حاصل در خصوص عوامل شناختی(نظیرتوجه به اهداف سازمان، وجود فرهنگ سازمانی قوی، انتقال تجارب کاری در بین افراد)، عوامل ساختاری(مانند وجودسیستم مطلوب کاری، تشکیل گروه‌های کاری، انتخاب مناسب افراد در امور مختلف )و عوامل رابطه‌ای(نظیر وجود همدلی، راز داری، صداقت، فروتنی در سازمان، بالا بودن آستانة تحمل در افراد، ارج نهادن به نیکو‌کاری )، سرمایة اجتماعی سازمانی در سازمانهای خدماتی دولتی اصفهان از سطح متوسط (3) بزرگتر بود و بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که عوامل شناختی، ساختاری و رابطه‌ای  سرمایة اجتماعی سازمانی در سازمانهای خدماتی دولتی اصفهان وجود دارد. از عوامل زمینه‌ای بررسی شده تحصیلات و سابقة کار ارتباط معنی داری با میانگین حاصل از عوامل سرمایة اجتماعی نشان داد؛ اما سن، جنس، رشتة تحصیلی و سابقة کار ارتباط معنی داری با میانگین حاصل ازعوامل سرمایة اجتماعی نشان نداد.